Hoofdstuk tekst
Zacht vuil geperst tussen behendige cijfers en verspreidde de bovengrond gelijkmatig over de basis van de nieuwste toevoeging aan het Mario -huishouden.Levendige rode distels vielen trots op tussen een zee van zwarte ogen Susans en Lamb's Ear-de stekelige bloem zwaait zachtjes in de wind.Luigi kon het niet helpen, maar glimlachen liefdevol naar hen te glimlachen van onder zijn zonhoed, stevig op de aarde kloppen alsof hij zijn kinderen in bed stopt.Hij veronderstelde op een manierwas,,omdat het een bloembed is en zo.
De man snuffelde zachtjes in zijn eigen amusement en veegde zachtjes zijn handen op zijn overalls, voordat hij zijn handwerk onderzocht.
De tuin van Luigi werd dienovereenkomstig gescheiden: dichter bij hun huis huisvestte een klein afgesloten perceel voor groenten - specifiek gereserveerd om te koken.Hoewel Luigi prima in orde was met het gaan naar de markt om het grootste deel van hun behoeften op te halen, had hij aangedrongen op een plek voor tomaten en pompoen - een gemeenschappelijk ingrediënt in de meeste maaltijden die hij en zijn broer bereidden.Het was een magere selectie gewassen, maar Luigi kon het niet helpen, maar glimlachen toen hij zich de laatste keer herinnerde dat Mario complimenteerde hoe smaakvol en rijp de tomaten waren.Hoe hij hield van hoe hun aroma hun hele huis vulde toen hij hen stoofde.
Een algehele belangrijke en vruchtbare investering.
De rest van de tuin was gewijd aan esthetiek, de rand van hun hek bloeide met flora.Een ode aan de zomer, de Italiaan dacht graag, terwijl de bloemblaadjes van de Susans zich uitstrekten in groet - hun best doen om de zon te imiteren.Het was een bescheiden bijdrage en hij was blij dat ze allemaal eindelijk bloeien nadat ze ze de lente eerder hadden geplant.Ze zouden lang moeten gedijen in de herfst en de soft -oren van de zachtere lammeren beschermen.Hij kon het niet helpen, maar denken aan Mario en zichzelf, zowel in voorliefde als in ergernis.
Luigi streelde voorzichtig een bloemblad, terwijl hij zijn overpeinzingen voortzette.
'Niet dat de oren van de lammeren behoefte De bescherming, ze zijn behoorlijk winterhard.Het kan gewoon gemakkelijk zijn om dat soms te vergeten, denk ik.'
Of hij zich realiseerde dat metafoor passend was voor zijn eigen hachelijkheid, deed er niet toe, omdat zijn aandacht door de distels van hem werd gestolen.Ook deze waren moeilijk voor de elementen en konden goed gedijen op zichzelf.Vaak in de loop der jaren waren ze zelfs een doorn in Luigi's zijde geweest, de paar keer dat hij op avontuur was gegaan nadat hij zich had geprikt toen hij struikelde over verraderlijke landen.Hoewel het vaker voorkomt in het donkere landen, leek het in de loop der jaren de distels hun weg naar het Mushroom Kingdom te hebben geslopen - de spookhuizen die hij had getrokken door te zwermen met hen.In die tijd waren ze overlast geweest, nog een benarde toestand voor Luigi om te overwegen.Iets waar hij rond moest dansen om ervoor te zorgen dat hij in het proces niet gewond was.
En toch, tijdens een van zijn wandelingen met Polterpup, kon de loodgieter het niet helpen, maar hun schoonheid heroverwegen.Hun rode tinten levendig en vurig als hun geest, waardoor ze een eis zijn om gezien te worden.Een waarschuwing voor de meesten die zou proberen te schaden, maar uitnodigen voor de honingbijen die zachtjes op hen rustten - het voeden en geven van de stuntelige vrienden een uitstel.Luigi had toen en daar een beslissing genomen en nam de volgende ochtend een zak met gereedschap om de distels naar zijn tuin opnieuw te brengen.
Luigi zuchtte vervolgd terwijl hij zich verwonderde over het rode dat groter stond dan de Susans.Terwijl het geel en groene kalmte was, schoten de pluimdistels omhoog in geaccentueerde stukken contrasterende maar goed bedoelende tweedracht.Een spontane schoonheid in wat anders een monotone harmonie zou zijn.
Luigi piepte verrast terwijl hij zijn telefoon zachtjes in zijn schortzak voelde zoemen.Een lachje kon het niet helpen, maar ontsnapte aan hem terwijl hij naar zijn scherm keek en zag wie het was.
'Over chaos gesproken, ’De Italiaanse gedachte bij zichzelf, ogen die over de tekst staren.Het was een boodschap van Bowser, de nieuwste toevoeging in Luigi's eigen leven.Het was iets meer dan een paar weken geleden sinds het einde van het tennistoernooi en de twee waren de hele dagen heen en weer gestuurd.Toegegeven, het begon vanaf het einde van Luigi;De mens is niet echt bedreven op koetjes en kalfjes, zou de hele dag foto's van dingen maken met extra commentaar.Een puinhoop die Polterpup had gemaakt van zijn kauwspeelgoed hier, een selfie van Mario en zichzelf die smoothies op de bank daar dronken.[De eerste die er meer ontevreden en beschaamd uitzag, schaamde zich dat zijn jongere broer foto's van hem zou tonen aan zijn rivaal.] Luigi zou zijn gestopt als hem werd gevraagd en zich alleen achteraf realiseerde hoeveel hinderlijk zou kunnen zijn om een andere kleine gedachte te informeren gedurende de hele dag;Maar een dergelijk bevel is nooit gekomen.In ruil daarvoor begon Bowser zelf foto's te sturen.
Luigi kon het niet helpen, maar straalt zachtjes over wat hij zag.Bowser leek een poging te doen om zijn telefoon te gluren vanaf de rand van een tafel: camera gericht op zijn adviseur omringd door andere leden van de rechtbank.Generaal parachutisten en Goombas zaten op hun stoelen, ogen gericht op Kamek die iets uitlegde dat hij uit zijn kristallen bol projecteerde.
De tekst gelezen zoals gevolgd:
Luigi stond uit de grond en stopte de troffel die hij in zijn kruiwagen had gebruikt met de andere gereedschappen - de bedoeling om ze later allemaal in de schuur op te slaan.Voor nu liep hij naar de achterdeur van zijn huis en sms'te hij de Koopa King terug.
Luigi bereikte de achterdeur en liep door de ingang van de keuken - waar Mario toevallig de afwas wast.De oudere man had de gewoonte om muziek te vernietigen, ongeacht het karwei dat hij deed, en had iets nodig om zijn hersenen te allen tijde te stimuleren.Hij was ook zo terug in New York, die constant zijn walkman rondliep om naar zijn deuntjes te luisteren, en dat hij in het land van pratende schimmels werd opgezogen, hadden dat niet veranderd.Luigi luisterde toen een soort elektronisch techno -popgeluid uit de radio kwam, Mario zwaaide zich zachtjes heen en weer naar de muziek.Uiteindelijk merkte hij zijn jongere broer op en schakelde snel de radio uit op het aanrecht en gaf Luigi een Sudsy Salute.
“Eeey, weegee.Heb je al gedaan met je bloemen? "
'En. "Om dit punt te benadrukken, verwijderde de Lankier -broer zijn hoed van zijn hoofd en zette deze zachtjes op de keukentafel terwijl hij lusteloos in een stoel plofte.Zijn knieën deden pijn van uren geknield.Luigi ging door en wreef zachtjes een been om een deel van de stijfheid te verwijderen."T’still moet de kruiwagen echter wegzetten.Maar ik heb geen Lakitu -voorspellingen gezien die regen noemen, dus zou nu Okey Dokey moeten zijn. "
Mario zoemde zachtjes als reactie en zette de laatste gerechten op het rek om te drogen.De oudere man pakte een reserve -handdoek en droogde zijn blootgestelde handen en armen.
“Gewoon verrast, is alles.Je hebt gemaakt-het klinkt alsof ik je vandaag niet zou zien.Hun onkruid gemakkelijker dan je dacht? "
Luigi's snor gooide even aan ergernis, meer vanwege het feit dat hij zijn broer had verteldontelbare kerendat ze warenNIETonkruid.Wilde bloemen,Zeker, maar een wiet had een implicatie van ongewenst zijn.Van een moeite en iets dat zijn buren zou verstikken.De distels die hij plantte, waren geen van deze dingen, Luigi die zijn onderzoek had gedaan om ervoor te zorgen dat alles compatibel was.Hij stond op het punt dit allemaal te argumenteren, toen de geamuseerde geamuseerde wenkbrauwen op Mario's gezicht hem vertelde dat hij moest weten: dat hij werd geplaagd.Omdat hij het aas niet wilde nemen, knikte de jongere broer in overeenstemming.
"Niet veel gedoe als je eenmaal weet waar je voor uitkijkt."Een buzz uit zijn zak leidde Luigi af van hun gesprek en greep het snel terwijl hij zich verontschuldigde.'Pardon,een moment."
Het kostte alles in Luigi om niet te lachen om wat hij las.
Hij kon Mario's ogen op hem voelen terwijl zijn vingers over het scherm vlogen, de jongere loodgieter deed zijn best om het te negeren.
Mario had voldoende aandacht om zijn broer de tijd te geven om zijn berichten te schrijven.Maar op het moment dat Luigi zijn telefoon had neergezet, stuiterde hij.Of tenminste, dat is zeker hoe het voelde met de hele 'ik ben de redelijke' toon die hij gaf.
'Praat je nog steeds met Bowser?Met hoe vaak je telefoon is geweest, zou je denken dat hij geen koninkrijk had om te rennen. "
"Ik denk dat het leuk was", een echte verklaring, zelfs als Luigi het meer zei in de verdediging van Bowser.'Alsof je een penvriend hebt.Heb veel geleerd over de Koopa -cultuur. ”
Dat was zeker een manier om het te zeggen.Hoewel hij had geleerd dat edelstenen en fossiele brandstoffen de belangrijkste bron waren van het inkomen van de economieën - veel van hun transacties waren met neutrale partijenkoninkrijken zoals Sarasaland en New Donk City - dat was een korte opzij geweest in een ander gesprek.Het meeste van wat Luigi had geleerd, ging over de koning, zelf, en de going-ons rond het kasteel.Hij had zelfs een paar van de foto's gered die Bowser hem had gestuurd, waaronder de slecht gerichte foto die Junior door zijn papa had gestuurd terwijl hij eiste dat Luigi zijn nieuwste creatie zag.De ruwe tekening van de gebroeders Mario kreeg een lach van hem, vooral toen hij zag hoe even kleine Luigi was met zijn broer toen hij naast de koning van alle Koopas stond.Door de overdrijving leken ze meer op huisdieren dan op mensen, wat het amusement van de mens alleen maar verhoogde.
Luigi zou moeten onthouden om de tekening te vragen de volgende keer dat hij het Koopaling zag, het zou het eerste kunstwerk zijn dat hij ooit gedwongen had gevoeld om een koelkast op te zetten.
In het heden was Mario niet helemaal overtuigd.Het was met een zware zucht dat hij de handdoek waaide, waardoor zijn toekomstige zelf zich zorgen maakte over het op een later tijdstip op te hangen.Hij schakelde over naar hun moedertaal, het Italiaans rollend van Mario rollen met gemak.
"Toegegeven, ik ben gewoon verbaasd dat jullie allebei nog steeds met elkaar praten.Je bent een brave jongen die altijd het beste in mensen heeft gezien, maar hem? ”Mario zuchtte opnieuw en wreef over de rand van zijn neus terwijl hij eindelijk aan tafel ging zitten - Luigi kon het niet helpen, maar dacht dat de onnodige stress hem alleen maar ouder werd.'Het is moeilijk om mijn hoofd om te wikkelen.”
Luigi veronderstelde dat hij zijn broer niet volledig de schuld kon geven, een deel van hem begreep het ook niet volledig.Hij wist waaromHIJHield van Bowser: hij was een beetje ruw aan de randen, maar zorgde eenmaal als je eenmaal hebt geleerd om voorbij de agressieve houding te kijken.Een koning met zowel eindeloos vertrouwen als vreselijk zelfrespect als het ging om zijn meer intieme gevoelens - op de een of andere manier is geen van beide wijzen tegen de ander.Het maakte Bowser zowel relateerbaar als bewonderenswaardig, tastbaar en toch buiten bereik genoeg om een mysterie te blijven.Eenmaal voorbij zijn angsten, zou Luigi zelfs zeggen dat het leren kennen van de Koopa hem opwond.Het voelde soms nog steeds riskant, zoals het lopen van een strak touw dat hij niet kon zien, nooit volledig verwacht dat een deel van de reacties die hij ontving.En toch…
Het was de meest geziene Luigi die in jaren voelde.
De flutter in de jongere Mario's borst voelde zich langzaam afdalen, terwijl een zwaar gevoel zijn weg naar zijn buik vond.Zijn broer had tenslotte een punt, hoewel ze het niet eens zouden zijn.Aan het einde van de dag wist Luigi niet volledig waarom Bowser hem verdroeg.Eenzaam zijn met beperkte opties was altijd een mogelijkheid, maar Luigi kon het niet helpen, maar voelde de gevoelens van die in diskrediet gebrachte Bowser.Toch wist hij dat hij niet zo geweldig was als de meeste in zijn leven - inclusief het huidige bedrijf.En, ongeacht hoeveel hij het probeerde, hij wist dat Bowser zich zou vervelen van hem.Laat hem achter als een voorbijgaande gedachte in zijn achterhoofd, alleen om te worden vergeten.Niet omdat Bowser verschrikkelijk of wreed was, maar omdat dat gewoon was zoals dingen waren.Het was moeilijk om iemand op te merken die op zijn best niet -geavanceerd was en in het slechtste geval een vreselijke lafaard.
Luigi slikte de groeiende brok in zijn keel en vecht om de glimlach op zijn gezicht te voorkomen dat hij in een ineenstorting spreidde.
"Het is moeilijk om mijn hoofd soms ook rond te wikkelen,grote broer. "Zachte woorden hingen in de lucht, zijn overtuiging en vertrouwen niet sterk genoeg om hen gewicht te geven.Italiaans piepte uit Luigi op een toon die een meer passende van een muis past dan de mens.'Bowser is een belangrijke kerel, en ik ben gewoon een loodgieter dat het geluk heeft om niet te worstelen met rekeningen - wat met jou de held bent en ons gratis advertentie geeft.Nogal onevenwichtig, toch?Ik vind het leuk om zijn vriend te zijn, maar het is moeilijk voor te stellen wat ik precies ben geven hem in ruil daarvoor.”
Mario's ogen gingen wijd open bij het horen van dit, ongetwijfeld Luigi's huidige medelijdende partij was niet waar hij dacht dat het gesprek naartoe ging.Leunend over de tafel en snel de hand van zijn jongere broer greep, begon hij er zachtjes op te kloppen.
'Nee,,Doe dat niet.Je mag niet gebruiken-mijn woorden om jezelf pijn te doen. "Dikkere handen stopten hun slag en begonnen de knokkels van zijn babybroer te strelen, eelt van jarenlange gebruik van een kalmerende sensatie tegen de sunkissed huid van Luigi.Mario masseerde de pijn, terwijl hij doorging."Ik bedoelde het niet zoalsDAT,,broer.Als het niet voor die overwoekerde hagedis wasDuivels,Ik zou zeggen dat je het beste bent-een t’happen tegen de man.Kool, INOG STEEDSZou kunnen zeggen-je bent gewoon omdat je mijn broer bent! "
Luigi bleef zwijgen, ondanks dat hij zich schuldig voelde omdat hij de andere man per ongeluk had gemanipuleerd om hem lof te geven.Mario gaf hem niet de kamer om te protesteren, zelfs als hij de moed kon uitwerken, terwijl hij doorbond met de lof.
“Domme, perfecte weegee.Je bent een heilige;Bowser is gewoongelukkigJe hebt een hart dat groot genoeg is, squeeze hem erin.Shell N ’All!Niet zo gemakkelijk voor mij, ik kon het niet doen. "Mario schudde koppig zijn hoofd en grijst met grijze sloten enigszins uit de act."Zou niet eens weten waar te beginnen, niet na al die jaren."
Luigi voelde zich schudden toen hij zijn vrije hand gebruikte om uit te reiken en te laten rusten bovenop die van zijn broer - de zachte strelingen van de oudere man stoppen.Het was met een diepe ademhaling, de meer timide man durfde een gedachte uit te drukken.
"Je zou kunnenleren.Misschien als je hem een kans gaf,sprak met hem als een persoon en niet je vijand, het kan je misschien verbazen. 'De manier waarop Mario's gezicht verwrongen in een grimas vertelde de jongere broer zijn gedachten daarover, maar nog steeds Luigi drong door.'Hij herinnert me soms aan je, weet je.Charmant en erg grappig. "
Luigi weigerde te vermelden dat Bowser even koppig was, omdat hij niet dacht dat dat de situatie zou helpen.Toch leek Mario het te overwegen, schouders ontspannend terwijl hij meer in zijn stoel kwam.
"Het zal niet gemakkelijk zijn," gaf de oudere Italiaans toe."Hij is veel te hanteren."
"Ja," stemde Luigi in."Maar dat vind ik ook leuk over hem."
Hij kronkelde niet eens toen Mario hem bestrafte met een klap op de pols.
'Mijn broer, een echte raar.”
Ondanks de belediging kon Luigi het niet helpen om mee te lachen.Het was geen belofte, of enige vorm van resolutie eigenlijk.Maar het was iets waar de jongere man troost mee kon vinden - de dichtstbijzijnde vorm van een wapenstilstand dat hij al van Mario had ontvangen.Een begin voor dingen om te veranderen, hopelijk ten goede.
Die gedachten zouden echter in de wacht moeten worden gezet omdat de broers en zussen werden onderbroken door de plotselinge trillingen die op de tafel mompelden.Luigi leunde ertegen, geschrokken genoeg om de sensatie uit te voeren.Mario grinnikte op de manier waarop alleen een oudere broer kon, terwijl hij de weggegooide handdoek pakte en zich uit de tafel haalde.
'Ga door, antwoord het.Ik zou voor ons moeten lunchen, ja?Praten over Koopas laat me Hankerin 'voor wat pasta.'
Luigi hoefde niet twee keer te worden verteld, omdat hij voor zijn telefoon ging en zijn berichten opendeed terwijl nieuwsgierigheid hem beter kreeg.Het was zijn beurt om verrast te zijn over wat er werd gezegd.
Waar de confrontatie eerder dread had gebracht, waren het de woorden van Bowser die ervoor zorgden dat Luigi's hart in zijn borst sputterde - alsof zijn pols over hun eigen metaforische voeten struikelde.Een warmte verspreidde zich over hem, deze keer niet iets dat hij de schuld kon geven van de zomerhitte.Dat was iets anders dat hij bewonderde over Bowser: hij had een manier om zijn wensen bekend te maken.De Koopa had zich emotioneel blootgelegd, zelfs als hij zijn best deed om het aan te kleden met een nonchalante houding.Hij wilde Luigi zien, hij had eindelijk een open raam en vroeg hem het te vullen met zijn bedrijf.
Was het mogelijk om te zwijgen van ongebreidelde gevoelens van vriendschap?Want als dat zo is, Luigi was net zo veel op weg als hij duizelig was van opwinding.Zijn vingers dansten gretig over het scherm, gedachten racen.
Luigi nam een snelle adempauze om de stijfheid uit zijn handen te schudden en deed een dubbele take -take uit terwijl hij tekenen zag dat Bowser al terug typte.In recordbrekende tijd had de Koopa gereageerd, sms -eisen stellen in alle caps.
Luigi voelde buiten adem, slingerend toen een plotselinge gedachte bij hem kwam.De jongere loodgieter sprak zijn broer naar hem toe, zijn rug draaide zich naar hem toe, de jongere loodgieter typte terug.
Het was met de wil van een onvoorziene God dat Luigi de moed opwerkte om zijn keel te schrapen en de aandacht van zijn broer te trekken.
"Hé, grote broer, je zei dat je bereid zou zijn om Bowser eens te proberen, ja?"
Mario gluurde nauwelijks over zijn schouder, zijn focus meestal op de potten op het fornuis.
"Ja, denk ik?Zoiets, tenminste. '
Het was met een diepe adem die Luigi de sprong waagde.
'Wat zou je tegen me zeggen dat Bowser dit weekend uitnodigt?”