Vijf een minuut speelt door Neil Nixon (2024)

www.neilnixon.com

CEREMONIE

60 TWEEDE SPEL
Door

Niel Nixon

April 2006

VORM

Meisje: Jong (late tieners, gekleed in goedkope kleding).
ONDERNEMER: Man, geklede jas, lang en stijf in zijn bewegingen.
Vrouw: verzonnen om ouder te lijken en veel meer moe dan meisje, dezelfde mode en goedkope kleding als meisje.
Vicar: In mantel-, kruis- en hondenkraag.
VOICE OVER: Kan mannelijk of vrouwelijk zijn, wat een sterk regionaal accent verraadt. Buiten het podium.

REKWISIETEN

Oranje doos
Witblad
Grafsteen

MUZIEK

Slow Funereal Music speelt gedurende de uitvoering.

De grafsteen staat het podium voor de vleugels.De predikant staat bij de grafsteen.De oranje doos, gedrapeerd in een wit vel bevindt zich in de vleugels.Muziek speelt langzaam in een zwart podium, lichten vervagen langzaam.Meisje leidt de acteurs naar de podiumvrouw en begeleider in nauwe aanwezigheid achter haar.De processie dwaalt langzaam rond het podium terwijl de voice -over spreekt.De processie blijft op de achterkant en het midden van het podium dat alleen aan het einde van de toespraak naar de grafsteen komt.

VOICE OVER: Dit is nog maar sinds mensenheugenis bekend. Niet dat iemand die nog leeft het zich zou willen herinneren. Niemand praat nu veel, de meesten die het zich kunnen herinneren, kiezen ervoor om het niet te zeggen. Degenen die erachter komen, kiezen ervoor om het niet te vragen. Mijn grootvader was destijds timmerman. Hij is de enige die ik ken die erover spreekt. Hij vertelde me over de keren dat hij het werk deed. Hij zou naar zijn bank gaan, zo'n jonge man dus, zo bereid om te werken. Er werd niet veel gezegd. Ik zie hem voor me, luisterend naar de oudere mannen in de winkel. Het is er weer eentje uit het dorp, zoon. Kan je het aan? Je weet wel, het gebruikelijke.

Mijn grootvader knikte. Hij wist in die tijd niet zo veel, maar hij wist wanneer hij niets moest zeggen en de gevoelens moest wegslikken. Misschien spreekt hij er daarom nu over. Ik was zestien toen hij het mij vertelde. Ik vond mezelf zo slim. Hij vertelde me dat hij zestien was toen hij het werk deed. Ik voelde me volwassen toen ik zestien was. Toen hij dat werk op dezelfde leeftijd deed, wist hij dat hij volwassen was, en hij haatte het.

De processie beweegt zich naar de grafsteen en waaiert uit. dominee begint zijn handen te bewegen terwijl hij een ceremonie uitvoert. MEISJE KIJKT NEER OP DE GRAFSTEEN, VROUW SLAAT HAAR ARMEN OM MEISJE MAAR ER BLIJFT EEN STIJFHEID TUSSEN HEN, ALSOF HUN GEVOELENS WORDT INGESTELD. DE ONDERNEMER WANDELT STIL DE VLEUGELS IN EN HAALT DE ORANJE DOOS OP, KOMT ER OPNIEUW OP, DRAAGT HEM VOOR ZICHZELF EN LEGT HEM LANGZAAM ACHTER DE GRAFSTEEN TERWIJL HET MEISJE BEGINT TE SCHUDDEN EN DE VROUW HAAR GROND AANHAALT. ONDANKS DIT, ALS DE DOOS OP DE GROND WORDT GEGEVEN, BEGINT HET MEISJE TOT DE GROND AF TE brokkelen, EINDIGT OP HAAR KNIEËN EN HUILT DUIDELIJK, HOEWEL ZE GEEN GELUID MAAKT.

VOICE OVER: Het was geen werk, niet echt. Er zit geen vakmanschap in. Daarom lieten ze het aan de leerling over. Toen er baby's naar het kerkhof gingen, had je alleen een wit laken, een paar spijkers en een sinaasappeldoos nodig.

Ik denk er soms aan, die kleine lichaampjes, in de koude grond, gewoon een sinaasappeldoos.

Stage vervaagt naar zwart.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

www.neilnixon.com

HET GOEDE, HET SLECHTE

60 TWEEDE SPEL
Door

Niel Nixon

April 2006

VORM

Mex: Latijnse cowboy, Ruddy geconfronteerd, dicht bij het Eli Wallach -personage in het goede, het slechte en de lelijke.Korte gestalte.

DRIFTER: Lang, mager, poncho dragen en zacht gesproken, dicht bij Clint Eastwood -personage in het goede, het slechte en de lelijke.

REKWISIETEN

Ruwe tafel
Twee houten stoelen, vergelijkbare ruwe kwaliteit als tafel
Whiskyfles, half leeg, etiket afgescheurd
Whisky Glass, klein en goedkoop uitziend.
Sigaar

HET GOEDE, HET SLECHTE

Lichten gaan omhoog om Mex te onthullen die aan de tafel zit en whisky te drinken.Hij heeft glas in zijn hand en de fles ligt op tafel.Mex houdt glas omhoog, bewondert de vloeistof en slaat zijn maatregel terug in een theatrale riem.Hij veegt zijn lippen af met wat ceremonie.

MEX: Ah! Is goed.

De drifter komt langzaam binnen, blijft op zijn grond staan ​​en kijkt rond op het podium, terwijl MEX naar hem staart. DRIFTER HEEFT SIGAAR IN ZIJN MOND. HUN OGEN KOMEN ELKAAR VOORDAT DE DRIFTER OPNIEUW ROND KIJKT. MEX STAAT OP ZIJN VOETEN EN MAAKT ZIJN STOEL LOS, ZOALS HIJ DAT DOET. HIJ HOUDT ZIJN GLAS VAST.

MEX: Hé Gringo!

Drifter kijkt iets meer rond, ondanks dat het duidelijk is dat zij de enigen daar zijn.

DRIFTER: Praat je tegen mij?

Mex kijkt duidelijk rond om de grap te krijgen.Terwijl het zinkt, verraadt hij woede.

Mex: Er zijn twee soorten mensen, mijn vriend.Degenen die de goede whisky drinken.

HIJ HOUDT ZIJN LEGE GLAS HOOG OM ZIJN PUNT TE MAKEN.

Mex: En degenen die de goede whisky willen drinken.De vraag is….

DRIFTER: Welke soort ben ik?

Mex ziet er echt geïrriteerd uit aan deze tussenwaarde.

DRIFTER: Vraag je of ik het soort drifter in de stad komt, het zijn zaak maakt om dingen op te wekken, neemt een paar punks aan, loopt ze uit de stad, voordat hij komt voor de man die de ene fles heeftvan goede whisky en het ene whiskyglas?

Mex, duidelijk bezorgd, verbergt het glas achter zijn rug en blaast zijn borst uit.

MEX: (WORCHT OM VERTROUWEN) Ik vraag het me af.

Drifter straalt rond theatraal, verwijdert langzaam de sigaar en kijkt ernaar.

DRIFTER: Nou ..

De Drifter spuugt op het podium aan zijn kant.

DRIFTER: Ik denk dat ik dat soort man ben.

Drifter draait zich om en loopt langzaam weg.Mex struikelt terug naar zijn stoel en begint onstabiel een andere whisky te gieten terwijl lichten vervagen tot zwart.

--------------------------------------------- -----------------------------------
www.neilnixon.com

BORST VAN VRIENDEN
60 seconde spelen
Door

Neil Nixon

april 2006

VORM

VROUW: Jong (25-30), atletisch
Stagehanden: tweetraps handen, gekleed in zwarten.
Linker borst: mannelijke stem, kamp en verwijfd.
RECHTERBORST: Vrouwenstem, krachtig en assertief.

OPMERKING: Stemmen kunnen op het podium worden ingesproken door podiumhanden.

REKWISIETEN

Twee grote handfakkels.
Tafel met leeg frame erop.
Lengte van hout, drie voet lang, zes centimeter breed (ongeveer)
Sport goed
Kanten bh

De borst van vrienden

IN HET MIDDEN VAN HET Podium STAAT EEN GROTE TAFEL MET EEN SPIEGEL AAN DE ACHTERKANT VAN HET Podium. IN WERKELIJKHEID IS ER GEEN SPIEGEL, HET PUBLIEK KIJKT DOOR DE ACHTERZIJDE VAN EEN LEEG FRAME. DE TAFEL IS PARALLEL AAN DE RAND VAN HET Podium. DE LENGTE VAN HET HOUT WORDT OP DE TAFEL GEGEVEN, MAAR NIET DUIDELIJK ZICHTBAAR VOOR HET PUBLIEK. DE HANDEN IN TWEE STAPPEN ZIJN AAN BEIDE KANTEN VAN DE TAFEL GEhurkt, MET DE RUG NAAR HET PUBLIEK.

DE VROUW komt binnen, draagt ​​een sportuitrusting joggingbroek, T-shirt en loopt naar tafel, ze staart in de spiegel, controleert haar gezicht en trekt haar T-shirt uit om de sportbeha te onthullen, ze trekt de sportbeha uit en begint haar haar aan te passen IN DE SPIEGEL. DE LICHTEN VERDOVEN SNEL NAAR ZWART, DE VROUW - IN EEN PAAR SECONDEN VAN ZWARTHEID PAKT HET HOUT OP EN HOUDT HET OP HAAR BLOTE VOORKANT TUSSEN HAAR BORSTEN, OM HUN AFSCHEID TE BENADRUKKEN. Podiumhanden staan ​​aan weerszijden van haar met hun fakkels, waarbij ze elk op hun beurt de sprekende borst verlichten.

Linker borst: ah!

Rechterborst: je vertelt het me.

LINKERBORST: Oh echt, alsof je het zwaar hebt. Al die wendingen in de oefenles gaan naar links. Alle aantrekkingskracht is op mij gericht.

RECHTERBORST: Al het trekken, al het trekken!?

LINKERBORST: En ik krijg de hete zon in de auto aan mijn kant als we daarheen gaan. Ik heb een verschrikkelijke dag gehad.

RECHTS BIRST: Nou, die sportbeha doet geen van ons een plezier, sommigen van ons gaan gewoon door met Job, zonder te klagen.

LEFT BREAST: Oh, we’re such a martyr aren’t we?

RECHTERBORST:Nee, ik ga gewoon op een professionele manier om met borsten.

LINKERBORST: Een beetje meer professionaliteit zou van pas kunnen komen als het vriendje vanavond langskomt. Hij heeft zijn werk te doen om jou op te vrolijken, lieverd.

RECHTERBORST: Sommigen van ons stellen onze normen hoger dan anderen.

LINKERBORST:(HEEL KAMP) Ooooohhh!!! Nou ik

RECHTERBORST: Oh, je hebt geluk, hier komt het kanten nummer, hij is zeker op zijn weg.

LINKERBORST: Geluk heeft er niets mee te maken, lieverd, ik zeg het je, nadat de dag dat ik een goede massage heb gehad het minste is dat ik verdien.

HET STAGE VALT IN DE ZWARTHEID, HET STAGE HANDEN hurken NEER, DE VROUW ZET HET BORD TERUG OP TAFEL. Als het licht aangaat, maakt ze een kanten beha vast. ZE GRIJPT T-SHIRT, DRAAIT TERUG NAAR HET PUBLIEK EN VERLAAT ACHTER HET Podium.

--------------------------------------------- --------------------------------------------- ---------------------------------

www.neilnixon.com

org*smisch!

60 seconde spelen
Door

Niel Nixon

april 2006

VORM

Criticus: pompeus, zelfgenoegzaam, overwerkend, over gekleed, over-intelligente dwaas.Mannelijk.
JONGE VROUWEN: Twee, zeer vergelijkbare, normale kleding.
JONGE MANNEN: Twee, zeer vergelijkbare, normale kleding.

CRITICUS LOOPT NAAR DE VOORSTE MIDDEN VAN HET PODIUM, ACHTER Podium-LINKS EN ACHTER Podium-RECHTS EEN JONGE MAN EN EEN JONGE VROUW MAKEN SCHIJNBAAR IDENTIEKE KOPPEN. DE VOLLEDIGE CAST GEZICHT VOOR EEN SECONDEN OP HET PUBLIEK, STAART NAAR DE ACHTERKANT VAN HET THEATER EN NEEM EEN KORTE PAUZE VOORDAT DE ACTIE BEGINT. De criticus begint te spreken met overdreven bewegingen en nodeloos theatrale pauzes, hij houdt dit personage de hele tijd vast. ZIJN LICHAAM IN PRETENTIEZE VORMEN VERDRAAIEN EN ZICHZELF VEEL TE ERNSTIG NEMEN. HIJ SPREEKT IN STACCATO, EN BEËINDIGT ZIJN UITSPRAKEN DOOR ZIJN HELE VUIST NAAR ZIJN MOND TE BRENGEN, VOORDAT hij IN EEN SNELLE UITVAL WEER BEGINT.

Terwijl hij begint te spreken, beginnen de jonge man en de jonge vrouw op het podium links te kussen en hun handen over elkaar te wrijven. JONGE MAN EN JONGE VROUW NAAR RECHTS BEGINNEN MET VECHTEN. JONGE PAARDEN MAKEN GEEN GELUID, TERWIJL HET SPEL GAAT WORDT HET KUSSENDE PAAR GEWELDIGER TOT ZIJ AAN HET VECHT ZIJN, TERWIJL HET VECHTENDE PAAR GELEIDELIJK IN HUN AANRAKING BLIJFT TOT HET PUNT DAT ZIJ HET SPEL KUSSEN BEËINDIGEN. DEZE ACTIE VINDT PLAATS ZONDER DAT DE KOPPEN DE CRITICUS LIJKEN TE MERKEN DIE IN ZIJN EIGEN KLEINE WERELD VERdraait EN PONTIFICEERT.

CRITICUS: (ELKE TOESPRAAK GELEVERD MET EEN PAUZE VAN DE VORIGE TOESPRAAK)

Gevangen in de beperkingen, het metaforische dwangbuis van de ene minuut, dat ooit als iets vreemds werd beschouwd. Dat ooit geacht, (HIJ SPAAKT HET VOLGENDE WOORD UIT MET AFWACHT) schuim. Wordt.allesomvattend.

Geweld, hartstocht, hartstocht, geweld, gewelddadige hartstocht, hartstochtelijk geweld. In deze context is het...alles.

Wij, het publiek, genieten van de acties, verstoken van het narratieve kader, het verstrijken van een belangrijke tijd, we beschouwen het stuk als een meditatie, een openbaring, een voorbijgaande verlichting.

Het is alles, het is niets.

(ZIJN STEM STIJGT VANAF DIT PUNT MET ELKE KORTE TOESPRAAK)

Het is!

Het is!!

Een….

(De volgende regel wordt geschreeuwd)

Een org*sme van theater!!!!!

JONGE MANNEN, JONGE VROUWEN EN CRITICUS STAAN SNEL OP, ZIEN HET PUBLIEK AAN, WERPEN HUN HOOFD ACHTEROVER EN MAKEN LUIDE org*smISCHE SCHREEUWEN.

Hele cast: (heel luid) aahhhhhh !!!!!!

Lichten gaan onmiddellijk uit.

--------------------------------------------- --------------------------
www.neilnixon.com

Korrel

60 seconde spelen
Door

Niel Nixon

April 2006

VORM

GRAN: Grijsharige, kleine, stereotiepe oma.
Dad: Gran S zoon, van middelbare leeftijd, gekleed in shirt en stropdas alsof hij terugkomt van een zware dag op het werk.
MUM: Redelijk gekleed, een beetje sjofel
ZOON: Het oudere kind, scherp kapsel, stijlvolle kleding
DOCHTER: Jonger kind, kleedt zich als een student

REKWISIETEN

Family eettafel en vijf stoelen

GRAN

Lichten gaan omhoog.De tafel en stoelen staan op het podium op een hoek voor het publiek, de familie komt onder elkaar mompelen, alleen Gran is niet betrokken bij het gesprek, ze nemen hun stoelen op.Gran zit met haar terug naar het publiek, papa zit aan het hoofd van de tafel, duidelijk zichtbaar voor het publiek met zoon langs een kant van de tafel waarmee het publiek wordt gericht, dochter staat naast zoon en moeder is aan de andere kant van de tafelPapa, wat alleen Gran betekent, heeft haar helemaal terug naar het publiek.

(FAMILIE SPREEKT ALLEMAAL ALS ZE OP HET Podium KOMEN; ​​IEDEREEN SPREEKT ALSOF ZE NIET NAAR DE ANDEREN LUISTEREN, MAAR HUN GESPREK HEEFT HET RITME VAN EEN FAMILIE DIE GEWOON IS ONDER ZICHZELF OP DEZE MANIER TE PRATEN)

Dad: Hoe die idioot het hoofd van de verkoopbaan heeft gekregen, verslaat me, idioot.

MUM: Het is een geluksvogel, alleen omdat hij twee minuten te laat was met het aanbellen, lieten ze ons de bezorging van vijf pond bij de boodschappen afzeggen.

Dochter: En ik vind het leuk, hallo! Ik ben het waar je mee praat!

ZOON: Ik dacht dat ik Jason en de anderen later misschien zou ontmoeten.

DE FAMILIE GAAT OP ZITPLAATSEN. Ze beginnen naar de lege tafel te reiken en gaan door de bewegingen van het eten van een maaltijd. ZE GEVEN DUIDELIJK DINGEN AAN ELKAAR DOOR. OPNIEUW WORDT GRAN VERLATEN EN NIEMAND KIJKT HAAR AAN.

Dad: zoon, je kunt wat geld achterlaten voor je bord voordat je de rest door de kroeg blaast?

ZOON: Ik zie je wel voor het geld.

MUM: Je neemt je kleine zusje niet mee naar beneden.

Dochter: Mam, zoals, je kunt gewoon zeggen dat je wilt dat ik mijn huiswerk doe dat je niet nodig hebt ...

HET GESPREK STOPT ONMIDDELLIJK ALS GRAN OP ENORME SCHAAL BEGINT TE STIKKEN. ZE MAAKT LUIDE GELUID EN GRIJPT WILD NAAR HAAR KEEL, ZE SCHOPT OVER HAAR STOEL EN DRAAIT ZICH NAAR LUCHT NAAR HET PUBLIEK OM, MOEDER, PAPA, ZOON EN DOCHTER KIJKEN ELKAAR EEN PAAR SECONDEN AAN VOORDAT JE OPSTAPT OM TE HELPEN. IN DE TIJD DIE ZIJ ZONDER HULP HEEFT, VALT GRAN MET EEN POM OP HAAR KNIËN TERWIJL ZIJ MET HET GEZICHT OP HET PUBLIEK. MOEDER, VADER, ZOON EN DOCHTER ZIJN NU onderweg, maar op het moment voordat ze arriveren, kijkt oma rechtstreeks in het publiek, grijnst en geeft een duim omhoog en een knipoog voordat ze zich op haar rug omdraait en doorgaat met verstikking. MOEDER, VADER, ZOON EN DOCHTER STAAN OP EEN LIJN MET DE VOLWASSENEN AAN DE ENE KANT VAN OMA EN DE JONGEREN AAN DE ANDERE KANT, ALLEN hurken om haar heen.

Dochter: (Wild en wanhopig) Gran!

Gran: (in een raspstage gefluister) wil ik alleen maar zeggen.

PAPA LEEUNT DICHTER DAN DE ANDEREN OM GRANS WOORDEN TE HOREN.

Dad: Ze wil het gewoon zeggen.

GRAN: (in een schorre fasegefluister) Ik wil het alleen maar zeggen.
PAPA: Welke oma?

Gran springt omhoog terwijl de anderen gehurkt blijven, ze staat achter hen en draait rond om het publiek onder ogen te zien, met één hand op haar heup staan.

GRAN: Ik wil zeggen: als je weet wat goed voor je is.

Gran wrijft een duim tegen de eerste twee vingers in het universele teken voor geld.

Gran: Je zult me niet meer negeren als je Livin in het huis ben die ik nog steeds bezit.

Gran gaat terug naar de tafel terwijl de anderen in shock instorten.

Gran: Wat is er, je hebt veel niet hongerig?

De anderen blijven verbluft op de grond.

Lichten vervagen.

Opmerkingen van andere leden

Om reacties te plaatsen, moet u dat doenlid worden.Als u al lid bent, alstublieftLog in.